Vanochtend had ik Talking to Strangers uit, van Malcolm Gladwell. In een mooie audio productie, met fragmenten van interviews er tussendoor, een beetje vormgegeven als een podcast. Ik wilde er een review over schrijven maar was nog een beetje aan het piekeren.. waar ging dit boek nou echt over? Misverstanden? Bedrog? 

Vanmiddag ging ik nog even een paar boodschapjes halen. Ik zag een mooi plekje, naast een kleine auto waar nog een vrouwtje achter stond. Ik moest er omheen draaien, en stond daardoor wat scheef in het vak, met de voorkant dicht bij een boom. Ik wachtte in mijn spiegel tot de mevrouw weg zou lopen, zodat ik beter kon parkeren, licht mopperend (‘mevrouw, wat doet u daar, kunt u even opzij gaan!’) in mijn hoofd, maar ze bleef staan. Ik liet het maar zo, en stapte uit. “U staat helemaal op de weg!” riep ze. Mijn eerst reflex was om haar boos te zeggen dat ze in de weg stond bij het parkeren, maar ik dacht aan ‘Talking to strangers’ en schakelde meteen om. “Ja dat is wel zo, maar ik kon niet goed parkeren wegens die boom”. Ze vertelde dat haar auto op die parkeerplaats een keer was aangereden, niemand had wat gezien, en daarom wilde ze me waarschuwen. “U staat helemaal op de weg, er rijd zo iemand tegenaan”. Ik gaf haar helemaal gelijk en zei dat ik mijn auto beter ging zetten. “Zal ik even kijken bij die boom voor u, zodat u daar niet tegenaan gaat?” Nee hoor dat hoefde niet van mij, ik bedankte haar hartelijk voor het meedenken en ik zette de auto een stukje naar voren. 

Dit is waar Talking to Strangers over gaat. De manier waarop vreemden een gesprek in gaan is vanuit een heel subjectieve waarheid, en de aanname is dat de andere partij voldoet aan je beeld. Een politieagent die iemand aanhoudt heeft een waarheid, een student op een feestje heeft een waarheid, een spion heeft een waarheid, politici hebben waarheden. En vaak doen mensen niet echt hun best om te zien of die waarheid klopt. Die agent denkt dat de bestuurder criminele bedoelingen heeft, de student denkt dat het meisje ondanks de drank nog echt wel kan oordelen of ze iets wil met hem, de politicus gelooft in de goede intenties van die vriendelijke en charmante meneer Hitler. Vaak geloven mensen zo in hun eigen beeld dat ze de aanwijzingen dat dat beeld niet klopt volkomen missen. 

In ieder geval was die mevrouw op het parkeerterrein dus geen bemoeizuchtig iemand die me de les wilde lezen over mijn parkeertalent, maar gewoon een heel aardig iemand die een ander mens zomaar wil behoeden voor narigheid. Dus rustig uit gaan van de feiten, proberen te begrijpen wat de context van de ander is, niet in je reflex schieten, dat kan al enorm helpen als je met vreemden praat. 

Het is een leuk en interessant boek om te lezen/luisteren, typisch Gladwell, met mooie anecdotes, verhalen die je nog niet kent, en onderzoeksresultaten die zijn verhaal onderbouwen. Alleen die titel.. het is dus duidelijk geen zelfhulpboek over converseren en die indruk maakte het lang wel op mij, door de associatie met ‘How to win friends & influence people’ en ‘How to talk to anyone’. 4 van de 5 sterren.