SXSW gaat veel over tech. Maar meer dan eerdere jaren ging het nu over wat je daar dan vervolgens mee kan gaan doen. In plaats van het te hebben over de tech zelf.

Twee verhalen sprongen er wat mij betreft uit als het gaat om ‘leren en delen’. 

Het eerste verhaal was meteen de allereerste sessie waar ik heen ging, en dat was de keynote van schrijver/kunstenaar Austin Kleon. Hij hield een betoog over leren. Zijn stelling is dat mensen tegenwoordig te veel dingen voor zichzelf houden, omdat de mythe bestaat dat geniale ideeën uit een vonk van inspiratie komen, bij een genie, in z’n eentje op een zolderkamertje.

Kleon betoogde dat dit niet zo is. Het genie Beethoven had ook een heel netwerk om zich heen van mensen die hem uitdaagden, die hem inspireerden. Zelfde geldt voor beeldende kunst; in het Parijs van de jaren 20 kwamen grote kunstenaars samen, die elkaar allemaal beter maakten. Het gaat dus niet om de ‘genius’ maar om de ‘scenius’ (een term van Brian Eno): de omgeving om je heen, die ideeën laten ontstaan.

Hij stelde dat iedereen dit nu ook meer moet gaan doen. Maar hoe vind je nou jouw ‘scenius’? Dat is makkelijk stelde hij: Leer iets, en laat online zien wat je aan het leren bent. Toon je proces van leren, en niet alleen het resultaat. Daarmee krijg je mensen om je heen in je netwerk die jou gaan helpen, die jou ook dingen gaan laten zien, waardoor jij komt waar je wil zijn.

Wees daarbij geen ‘vampier’ die anderen leegzuigt om er alleen zelf beter van te worden, of ‘menselijke spam’ die anderen overlaadt met vragen zonder zelf iets te doen, zoals bedelen om kickstarter donaties terwijl hij of zij zelf nooit gedoneerd heeft. 

Hiermee verandert ook het hele concept netwerken. Succesvolle mensen netwerken niet, maar gebruiken hun netwerk. Hij zegt:

People spend too much time making connections rather than getting good at something. Successful people share what they’ve learned, and the process by which they’ve learned it. Watching these people is like getting the DVD extras.

They’re not networking, they leverage their network. They’re playing the long game. So don’t chase the next big thing, but chase the thing that lasts.

Een sterk betoog, wat hij ook uitlegt in z’n nieuwe boek Show your work. 

Het tweede verhaal over leren en delen was helemaal aan het eind van de laatste dag, en was van Tim Ferriss. Hij is natuurlijk bekend van z’n boeken The Four Hour Workweek, The Four Hour Chef en The Four Hour Body. Never change a winning theme, zeg ik maar.

Hij heeft nu een serie gemaakt voor iTunes, “The Tim Ferriss Experiment”, vanaf juni online, waarbij hij steeds in een week iets leert. Beter schaken, lange-afstandszwemmen, drummen, parkour, rally-rijden. En hij laat daarbij zien welke methodes hij gebruikt om dingen snel te leren. Een deel van de afleveringen kan je nu al zien. 

En hij heeft daarbij goede leraren. Schaken leert hij van Joshua Waitzkin. Die leert hem schaken op de omgekeerde manier als iedere andere leraar, namelijk met het eindspel eerst. Daar moet je heen. Uiteindelijk schaakt Tim na die intensieve dagen naar eigen zeggen ‘een stuk beter’ dan daarvoor. En hij leert drummen van Stewart Copeland, met een aardige stok achter de deur: Na die week moet hij de toegift drummen bij een uitverkocht concert van Foreigner. En nee, niet “I wanna know what love is”. Het belangrijkste wat hij daar leert is: “Don’t try to learn drumming, learn the song”.

Maar bij het leren van sommige dingen zijn geen bochtjes af te snijden. Spaans leren gaat nog redelijk met mnemonics, maar voor Chinees moeten je stembanden echt andere klanken leren maken. En bij het leren van Parkour komt hij er achter dat je wel een sprong kan willen maken, maar als je spieren en pezen daar nog niet klaar voor zijn loopt het slecht met je af. Ja hij raakt flink gewond.

Uiteindelijk vind ik dat je de verhalen van Ferriss niet te letterlijk moet nemen, en dat vindt hij zelf ook. “The goal is not working four hours per week, the goal is to work 10 times as efficiently”. Maar je kan wel wat leren van zijn aanpak. De beste leraren zijn best vindbaar. Als je een sport beter wil leren is zijn advies om contact te zoeken met een verliezende zilveren medaille winnaar, ofzo. Die zijn best bereid om tijd te nemen voor je, als je iets echt graag wil leren. 

De vraag is of dat voor jou en mij ook geldt, als we niet boeken hebben geschreven en een documentaire reeks aan het maken zijn. Maar zo niet, dan ga ik Wim Jonk eens vragen of hij mij kan leren hoe ik mooi een voetbal kan trappen..

Ik zit weer in het vliegtuig terug van SXSW. Dit jaar was voor de zesde keer. En er was weer veel hetzelfde als voorgaande jaren, maar er was ook veel anders. SXSW is niet de praatjes, het is niet de feesten, het is niet de Amerikaanse sfeer, het is niet de spontane ontmoetingen. SXSW is alles bij elkaar. 

Er waren natuurlijk weer mooie praatjes bij. Er was een mooi verhaal over de Shanzhai, het informele Chinese netwerk van bedrijven en bedrijfjes die fake spulletjes maken. Van horloges en tassen tot metro-pasjes. Verbazend was hoe groot die organisatie is: er werken 16 miljoen mensen in. En leerzaam was hoe het was opgebouwd: Allemaal losse bedrijven, die met groot vertrouwen op een heel open manier samenwerken. Juist door sterk te specaliseren, alles te delen en niks voor jezelf te houden maak je met z’n allen tempo. Als een bedrijf het ontwerp heeft gemaakt voor het achterkantje van een bepaalde Nokia zetten ze dat bestand online zodat iedereen het kan gebruiken. Toen Canada z’n metropasjes ging voorzien van een hologram sticker hadden de Shanzhai dat binnen een jaar ook. Deze ideeën kan je gebruiken in je bedrijf. Wat is je specialiteit echt? En hoe radicaal kan je die inzetten en de rest juist heel open delen?

De Stanford gedragspsycholoog BJ Fogg vertelde over menselijke gewoontes, en waarom het vaak niet lukt om gedrag te veranderen. Ook al wil je dat nog zo graag. Een sterk verhaal over ‘kleine gewoontes’, het stellen van kleine doelen hoe je die moet verankeren in je leven. En dat heeft heel veel te maken met interactive, want veel apps en hardware hebben nodig dat ze vaak gebruikt worden. Een Nike Fuel bandje of een Twitterende weegschaal alleen is niet genoeg om iemand meer te laten bewegen, er hoort een doel bij. Een betaalmodel met klein terugkerend bedrag is succesvoller dan eenmalig een grote, omdat het een kleinere stap is. Een kleine gewoonte die succesvol kan zijn als de juiste trigger met de juiste actie op het juiste moment georganiseerd kan worden. Daar gaat het om, ook in jouw app of dienst.

Dan waren er een aantal grotere keynotes. Tina Roth Eisenberg gaf een heel persoonlijk verhaal over haar leven, inclusief kindertekeningen en ze verzocht de zaal een wave te doen zodat ze dat kon filmen voor de familie in Zwitserland. Beetje kneuterig. Maar haar verhaal was wel aardig ingedeeld: Ze beschreef de 11 regels waar ze naar leefde, en had bij iedere regel een mooie anecdote of uitleg. Don’t complain, make things. Ignore haters. If an opportunity scares you, take it. Op zich kan je deze zien als open deuren, maar maak die regels maar eens voor je eigen leven. Volgens welke regels leef jij? 

De keynote van Elon Musk was ook bijzonder. Iemand die heel grote doelen stelt, en ze nog waarmaakt ook. En in detail weet waar het over gaat, in detail snapt hoe het zit met warmte in lithium-ion batterijen en hoe ze dat oplossen bij Tesla. Ook daarvoor geldt: Wat zijn jouw heel grote doelen? Wat zou je willen veranderen of maken in de wereld? En hoe genadeloos ben je om dat te bereiken, in welke gore details moet je je verdiepen?

Schrijver Nate Silver had een goed verhaal over statistiek en voorspellen, en waarom dat zo vaak mis gaat, en wanneer niet. Signaal en ruis. Esther Dyson had het over de wereld die zij interessant vond, waarbij het haar ging om het beter maken van de wereld. “Ik investeer liever in een Afrikaanse health-startup dan in een video sharing dienst voor rijke blanke mannen”. Ze was wel kritisch over de startup cultuur, er zijn volgens haar te veel mensen bezig met te kleine startups waardoor er te weinig konden groeien, omdat degene die je zou willen inhuren ook in een eigen startup bezig was. Datzelfde sentiment hoorde ik ook van de CEO van Uber: “Als je 20% maand over maand groeit gedurende 30 maanden kan je geen ‘lean’ startup blijven. Dan moet je spieren krijgen.” Een frisse andere kijk op de wereld waarin alles soms wel om de nieuwste hipste kleinste startup lijkt te gaan.

De keynote van Stephen Wolfram was ook heel bijzonder. Ook iemand die even iets neerzet, met eerst Mathematica en nu Wolfram Alpha. Hij liet voorbeelden zien van wat er nu al mee kan en dat ze bezig zijn om er omgevingen omheen te bouwen, en de doelen die hij er mee heeft. Net als Musk, Silver en Eisenberg is hij iemand die op z’n doel afgaat, en zich totaal niet laat afleiden. Maak het maar eens. Helden zijn het. 

Andere kleinere verhalen waren meer concreet. Een verhaal van de manager van de media rond voetbalclub Arsenal liet zien hoe ze hun online content organiseren. Hoe werk je samen met de spelers, de club, de fans. En waar moet je om denken, zoals het niet gebruiken van humor in je uitingen na een verlies. Daar zitten de fans dan niet op te wachten. 

Ook goed was het verhaal van Werner Vogels, CTO van Amazon.com. Hij liet zien hoe de nieuwe mogelijkheden die de cloud infrastructuur bieden je dwingen om anders te gaan kijken naar je applicatie. Over hoe je je applicatie moet zien als losse componenten, zo veel mogelijk schaalbaar langs de dimensie waarlangs je ook geld verdient, en hoe je dat doet. Over hoe je pieken en migraties kan opvangen door ‘gewoon’ tijdelijk extra instanties bij te schakelen. Dat was vroeger ondenkbaar, nu is het makkelijk en relatief goedkoop. Het evangelie is bekend maar het verhaal is sterk en het is een denkwijze die langzaam door moet dringen. 

Maar SXSW is natuurlijk veel meer dan alleen deze inhoud. Het is ook de ontmoetingen. Omdat er zo veel te zien is (op sommige momenten telde ik ruim 60 sessies parallel) is de keuze die je maakt belangrijk, en is degene die naast je zit bij een praatje waarschijnlijk een zeer gelijkgestemde geest. En hoe meer concreet je eigen verhaal is, hoe groter de kans dat je iets aan elkaar kunt hebben. Het zijn allemaal intelligente, open en geïnteresseerde mensen. En SXSW is ook ’s avonds uithangen met bekenden en onbekenden, feestjes afstruinen en nieuwe buurten ontdekken. Dit jaar was er veel te doen in Rainer St, en hebben we op de laatste avond ook ontdekt hoe leuk het stukje van 6th Avenue is ten oosten van de snelweg, “het Brooklyn van Austin”, weg bij het hoge testosteron-niveau van 6th tussen Congress en Red River.  

Dus daar gaan we volgend jaar meer naar toe.